Córka króla moczarów - Karen Dionne

Helen została wychowana inaczej niż jej rówieśnicy. Nie miała kontaktu z ludźmi, nie uczęszczała do szkoły, nie znała się na trendach, nie zastanawiała się jak spędzić sobotni wieczór. Mimo to Helen potrafiła zręcznie posługiwać się nożem myśliwskim, została nauczona jak tropić, potrafiła polować. Helen wychowała się na mokradłach, z dala od cywilizacji. Była córką króla moczarów.

Helen uwielbiała swojego ojca. Był dla niej autorytetem. Ponad wszystko pragnęła być taka jak on. Pragnęła by ojciec był z niej dumny. Mokradła były dla Helen całym światem - to tam się wychowała, to tam nauczyła się jak przetrwać. Ojciec był dla Helen nauczycielem życia. To on podarował jej pierwszy nóż myśliwski. To on nauczył ją jak tropić, jak być niewidzialnym dla swojej ofiary. To on nauczył ją polować na zwierzęta. To on nauczył ją przetrwania. Ojciec był dla Helen najważniejszą osobą w życiu. 

Jednak wszystko się zmieniło, kiedy Helen w wieku 12-lat odkryła, że całe jej życie zostało zbudowane na kłamstwie. Kiedy Helen odkryła, że mokradła to nie jest cały świat. Kiedy zrozumiała, że gdzieś dalej żyją inni ludzie. Kiedy odkryła, że jej ojciec jest porywaczem i to przez niego żyła tyle lat w niewoli. Zapragnęła czegoś więcej - chciała odkrywać nieznane, chciała być wolna. 

"Dopiero gdy umrze ostatnie drzewo, ostatnia rzeka zostanie zatruta, a ostatnia ryba złapana, biały człowiek uświadomi sobie, że nie da się zjeść pieniędzy, brzmiało jedno z ulubionych powiedzeń ojca."

(Dionne K., Córka króla moczarów, s. 227).

Teraz Helen jest już dorosłą kobietą, mężatką, która ma dwójkę dzieci. Ma dom, pracuje, żyje wśród ludzi. Uwolniła się od ojca, który trafił do więzienia o zaostrzonym rygorze. Za wszelką cenę starała się zapomnieć o przeszłości. 

Jednak i ta część życia będzie wymagała od Helen walki o przetrwanie. Kiedy kobieta myślała już, że rozdział o życiu na mokradłach został na dobre zamknięty, dowiaduje się, że jej ojciec uciekł z wiezienia. Helen zna swojego ojca i domyśla się, że to nie przypadek. Wie, że ojciec wyruszył na polowanie - jego celem jest Helen i jej rodzina. Kobieta na nowo staje się córką króla moczarów. Wyrusza tropem ojca.

Córka króla moczarów, to bardzo dobry thriller, który mnie zachwycił. Autorka miała świetny pomysł na fabułę, która została rozbudowana w taki sposób, że z każdą kolejną przeczytaną stroną, czułam rosnące napięcie, a chęć poznana historii Helen była coraz większa.

Za największy atut powieści, uważam przywoływanie wspomnień Helen, z okresu, kiedy wychowywała się na mokradłach - sposób w jaki funkcjonowali, jak wyglądał ich tryb życia, a przede wszystkim w jaki sposób Helen była wychowywana i czego nauczał ją ojciec. Totalny kontrast w odniesieniu do życia w cywilizacji.

Chyba najbardziej zabrakło mi poświęcenia większej uwagi relacji między matką a córką. Zdaję sobie z tego sprawę, że główną bohaterką jest Helen i cała powieść skupia się przede wszystkim na jej relacjach z ojcem, ale bardzo brakowało mi poszerzenia relacji z matką, poznania uczuć, emocji matki. Miałam poczucie, że matka została odsunięta w cień, czytając tak mało o niej wiedziałam.

Mimo to książkę bardzo dobrze mi się czytało :) Z zapartym tchem śledziłam losy Helen i poznawałam wspomnienia z dzieciństwa. Serdecznie polecam!