Mirabelka - Cezary Harasimowicz

Bardzo lubię zaczytywać się w książkach dla dzieci. Tym bardziej, gdy obserwuję w jaki sposób są wydawane oraz jaką tematykę poruszają. Mirabelkę zauważyłam po raz pierwszy na stoisku Wydawnictwa Zielona Sowa, na tegorocznych WTK. Już wtedy wiedziałam, że koniecznie chcę poznać historię Mirabelki.

Drzewa stanowią nieodłączną część naszego świata. Niektóre z nich mają po kilkaset lat. Widziały wiele zmian. Jednak w Warszawie istnieje wyjątkowe drzewo - Mirabelka, które myśli, czuje, może rozmawiać z dziećmi.

Mirabelka obserwuje jak toczy się życie mieszkańców kamienicy, uwielbia obdarowywać ludzi swoimi owocami. Mirabelka doświadcza miłości, przyjaźni, ale i okrucieństwa ze względu na zbliżającą się wojnę. Okrucieństwo wobec Żydów, getto - Mirabelka obserwowała i starała się zrozumieć czym jest właściwie wojna - dlaczego? czemu ma służyć?

Na tle tych wszystkich wydarzeń, poznajemy też losy kilku pokoleń mieszkańców warszawskich Nalewek. To bardzo wzruszające momenty, kiedy z perspektywy Mirabelki dowiadujemy się, kim są i jak potoczyły się losy bohaterów.

"Bajki to przyszłość! - prawie krzyczy pan Jan, tata Dorki. - Ludzie pragną się znaleźć w tych bajkach, bo bajki prawie zawsze się dobrze kończą."
(Harasimowicz C., Mirabelka, s. 47).

Mirabelka to przepiękna opowieść, z którą powinien zapoznać się każdy, także dorosły Czytelnik. Jest to niezwykła opowieść - o miłości, która potrafi przetrwać każdą próbę, o nadziei, która zawsze tli się w sercu i o wierze w lepszą przyszłość. To także opowieść o najtrudniejszej historii naszego kraju - wojnie. 

Tytułowa Mirabelka naprawdę rosła w Warszawie, co sprawia, że cała historia jest jeszcze bardziej sentymentalna. Cudowanie wydana książka opatrzona niesamowitymi ilustracjami - nie da się przejść obok niej obojętnie, ja nie potrafiłam tego zrobić. Musiałam się zatrzymać. To była dobra decyzja. Przeczytałam wspaniałą książkę (nie tylko) dla dzieci, która mnie wzruszyła, skradła kawałek serca i jeszcze bardziej uświadomiła, że kilkadziesiąt lat temu nasi przodkowie musieli zmierzyć się z okrucieństwem. Doceniam słowa autora. Doceniam i dziękuje.

"Bo, pamiętajcie, moi drodzy, starzy ludzie, mimo że są starzy, potrafią być piękni, inną niż młodość urodą, ale piękni."

(Harasimowicz C., Mirabelka, s. 188).