Czasami kłamię - Alice Feeney

 

 

Nie wiem, czy powinnam wierzyć w to, co przeczytałam. Ta historia totalnie namieszała mi w głowie. Nic nie jest takie, jak się wydaje. Każdy rozdział otwiera nowe drzwi z napisem "manipulacja". Karuzela kłamstw została uruchomiona. 

 

Życie Amber Reynolds nigdy nie było poukładane. Już w dzieciństwie doświadczyła zdarzeń, które całkowicie ją zmieniły, ukształtowały. Wydarzenia, które sprawiły, że Amber zawsze sprawdza wszystko trzy raz - czy piekarnik jest zakręcony, drzwi zamknięte a klucze od samochodu znajdują się w torebce.

Amber kłamie - od zawsze. Musicie to wiedzieć. Amber jest jak kameleon, potrafi dostosować się do każdej sytuacji. Potrafi dopasować się do potrzeb otaczających ją ludzi. Amber nie jest szczęśliwa kobietą, ciągle musi udawać. Musi udawać, że czuje się dobrze w pracy, że lubi niektóre osoby - choć rzeczywistość jest zupełnie inna. Amber nie czuje się dobrze w swoim ciele - nie lubi na siebie patrzeć, uważa, że jest nieatrakcyjna. Nawet w małżeństwie nie układa jej się za dobrze - przeczuwa, że mąż już jej nie kocha. 

"Gdyby zedrzeć z nas wszystkie warstwy tak, by pozostała tylko ta najbardziej podstawowa, najmniejszym wspólnym mianownikiem byłaby potrzeba bycia wysłuchanym, dania o sobie znać ponad zgiełkiem współczesnego życia."

(Feeney A., Czasami kłamię, s. 62-63).

Wszystko zmienia się w czasie Świąt Bożego Narodzenia. To właśnie w tym czasie Amber ulega wypadkowi. Jest w śpiączce. Mimo tego, zachowała pełną świadomość - wie, co się wokół niej dzieje. Jednak w żadne sposób nie może na to zareagować - nie może się odezwać, nie może ruszyć żadną częścią ciała. Jest uwięziona we własnym ciele. Nie może krzyczeć, gdy ktoś jej robi krzywdę. Nikt jej nie usłyszy. Amber nie wie, jak doszło do wypadku. Przeczuwa, że stało się coś strasznego. Musi przypomnieć sobie okoliczności wypadku. Musi wiedzieć, dlaczego, za każdym razem gdy zasypia, widzi dziewczynkę bez twarzy.

"Historia jest lustrem, a my to tylko starsze wersje samych siebie; dzieci poprzebierane za dorosłych."

(Feeney A., Czasami kłamię, s. 263).

Czasami kłamię to naprawdę dobra książka. Bardzo przypadła mi do gustu. Napisana lekkim językiem, dzięki czemu całą historię błyskawicznie pochłaniałam. Niesamowicie szybko się ją czyta, doskonale spędzając przy tym czas.   

Historia przedstawiona przez Panią Alice Feeney totalnie mnie wciągnęła. Poznajemy trzy perspektywy czasowe z punktu widzenia Amber - jej dzieciństwo, czas z przed wypadku oraz czas po wypadku. A wstęp, który zastosowała autorka, to strzał w dziesiątkę - intrygujący, doskonale przykuwający uwagę. Czasami kłamię pozbawiła mnie zdrowego rozsądku. Nie wiedziałam, w co mam wierzyć. I ta końcówka - totalnie namieszała mi głowie. Było warto :)