Ponad wszystko - Nicola Yoon

Ponad wszystko to życzenie, wypowiadane w myślach albo na głos, gdy nikogo nie ma w pobliżu. Ponad wszystko to pragnienia i marzenia, zakazane, niedostępne. 

"Po raz pierwszy od bardzo dawna pragnę więcej, niż mam."
(Yoon N.,Ponad wszystko, s. 88.)

Maddy, zawsze ubrana na biało, otoczona sterylnością. Maddy jest poważnie chora - cierpi na poważny niedobór odporności. Jej organizm to tykająca bomba, nie wiadomo, co może wywołać reakcję alergiczną i doprowadzić do śmierci. Maddy jest uczulona na świat zewnętrzny. Od dzieciństwa nigdy nie wyszła z domu. Dla niej całym światem jest jej pokój - zawsze sterylny i biały, książki - zawsze czyste, codzienne badania i czas spędzony z mamą. Tak wygląda rzeczywistość Maddy. Taka biała, taka czysta, taka niezmienna i monotonna.

Do czasu, gdy do sąsiedniego domu wprowadza się nowa rodzina. Do czasu, gdy Maddy postanawia na chwilę zerknąć przez okno i podejrzeć kim są nowi sąsiedzi. Widzi chłopaka. Całego na czarno. Z lekko kręconymi włosami do ramion. Ten chłopak, zawsze ubrany na czarno, wkracza do sterylnego, białego świata Maddy. W życiu Maddy pojawia się nowy kolor - a jest nim Olly.

"Początkowo chciałam jedynie wyjrzeć przez okno. Później pragnęłam wyjść na zewnątrz. Potem ogarneło mnie pragnienie, by pobawić się z dziećmi sąsiadów, z jakimikolwiek dziećmi, być normalną przez jedno popołudnie, jeden dzień, jedno życie."
(Yoon N., Ponad wszystko, s. 91.)

Początkowo ich znajomość ogranicza się do emaili oraz smsów, ale Maddy i Ollemu to nie wystarcza. Maddy zaczyna poznawać nowe pragnienia, których wcześniej nie miała okazji doświadczyć. Pragnie spotkać się z Ollym, na żywo. Pragnie wyjść na zewnątrz i zobaczyć ocean. Pragnie odwiedzić księgarnię i dotykać zakurzonych książek. Maddy chce żyć. Chce nauczyć się żyć.

Pewnego dnia, kupuje pomarańczową bluzkę, zakłada plecak i otwiera drzwi. Wychodzi na zewnątrz.....

"Jeśli człowiek nie żałuje, znaczy, że nie żył."
(Yoon N., Ponad wszystko, s. 199.)

Ponad wszystko to historia, którą czyta się niesamowicie szybko (krótkie rozdziały, opatrzone ilustracjami). Mimo że, książkę czytało mi się przyjemnie i szybko, to niestety ale po przeczytaniu czuję się oszukana przez autorkę. Czemu? Absolutnie nie spodziewałam się takiego zakończenia historii. Nic nie wskazywało na takie zakończenie. Żadnych naprowadzających sytuacji w całej książce, które mogły świadczyć o zastosowaniu takiego a nie innego zakończenie.

Przez 3/4 książki, historia dotyczy choroby Madyy, a końcówka to wybuch, który nie pasuje mi do całej fabuły. Niestety zakończenie mi się nie podobało. Moim zdaniem autorka totalnie popłynęła i skręciła w ślepą uliczkę, tak by zamknąć czytelnika w labiryncie i by dodatkowo uderzył głową w mur.

Moim zdaniem zakończenie historii było oderwane od całej fabuły. Przed końcem (jakoś tak od 270 strony) czułam jakbym zaczęła czytać zupełnie inną książkę. Szkoda, bo wątek choroby bardzo mi się podobał, niestety uważam, że zakończenie wszystko zepsuło. Dwie zupełnie odrębne historie, a wystarczyło skupić się na jednej i dobrze doprowadzić ją do końca.

Jestem ciekawa, czy ktoś z Was czytał Ponad wszystko? Jakie są Wasze opinie, odczucia, myśli, emocje? Co sądzicie o zakończeniu, bo może coś mi umknęło :D