Na przekór nocy - Estelle Laure

Na przekór nocy. Buntuj się. Buntuj się i nigdy, przenigdy się nie poddawaj. Lucille ciągle się buntuje, walczy z dnia na dzień. Lucille ma dla kogo walczyć, a jeśli kogoś kocha jest w stanie znieść wszystko.

Lucille nie ma łatwego życia. Jej ojciec boryka się z problemami psychicznymi, przez co trafił do ośrodka zamkniętego. Matka nie mogła poradzić sobie z obecną sytuacją i wyjechała. Nie wiadomo dokąd. Nie wiadomo kiedy wróci i czy w ogóle wróci. Lucille została sama z młodszą siostrą Wren. Problemy dorosłych teraz obciążyły 17-letnią Luciell.

Od teraz Lucille musi myśleć o niezapłaconych rachunkach, zadbać o młodszą siostrę, ugotować i posprzątać. Nic nie jest proste. Tym bardziej, że dziewczyna chciałaby zaznać normalności. Wszystko komplikuje się jeszcze bardziej, kiedy w życiu Lucille rozkwita młodzieńcza miłość. Ale nie jest to łatwa miłość. Nic nie jest łatwe. Życie nie jest łatwe, a wybory, których dokonujemy nie zawsze są dla nas pozytywne.

"- Tak sobie ostatnio myślałam, że może istnieją zjawiska, których nie potrafimy wyjaśnić - mówię. - I kiedy przydarza nam się dużo złych rzeczy w jednym czasie, to w końcu musi się też zdarzyć coś dobrego."
(Laure E., Na przekór nocy, s. 105.)

Całą historię czytało mi się bardzo szybko. Troszkę wydaje mi się, że główny wątek, dotyczący porzucenia dzieci przez matkę i fakt, że dzieci muszą same o sobie zadbać, został zbyt banalnie przedstawiony. No bo jak to?! Matka porzuca dzieci i nikt nie interweniuje - zdecydowanie takie rzeczy nie dzieją się w rzeczywistości. Miałam też problem z językiem powieści, jak dla mnie zbyt młodzieżowy. Jednak bardzo podobała mi się sama konstrukcja fabuły, to w jaki sposób poznajemy każdy wątek i jak potem wszystko na końcu, układa się w piękną całość :)

Muzyka pozbawia nas ciężaru bycia człowiekiem, pozwala o niczym nie myśleć, tylko słuchać. Muzyka potrafi opowiedzieć każdą historię.
(Laure E., Na przekór nocy, s. 102.)